இன்றைய தொழில்நுட்பம் அறிவியல் வளர்ச்சியும் தமிழர் இயற்கை வாழ்க்கை முறை சூழ்நிலை மாற்றங்களும் – ஓர் ஆய்வு

இன்றைய தொழில்நுட்பம் அறிவியல் வளர்ச்சியும் தமிழர் இயற்கை வாழ்க்கை முறை சூழ்நிலை மாற்றங்களும் – ஓர் ஆய்வு

(The Impact of Modern Technology and Scientific Advancements on the Traditional Tamil Way of Life and Environmental Changes – A Study)

இன்றைய உலகில் தொழில்நுட்பமும் அறிவியல் வளர்ச்சியும் தவிர்க்க முடியாத சக்திகளாக உருவெடுத்துள்ளன. மனித வாழ்வின் ஒவ்வொரு அங்கத்தையும் அவை ஆக்கிரமித்து மாற்றியமைத்து வருகின்றன. பண்டைக்காலம் தொட்டு தனித்துவமான இயற்கை சார்ந்த வாழ்க்கை முறையையும் கலாச்சாரத்தையும் பின்பற்றி வந்த தமிழர் சமூகமும் இந்த மாற்றங்களிலிருந்து தப்பவில்லை. நவீன தொழில்நுட்பங்களின் வருகையும் அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளின் பெருக்கமும் தமிழர் வாழ்வியலில் ஆழமான தாக்கங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளன. குறிப்பாக, அவர்களின் பாரம்பரிய விவசாய முறைகள், சமூக உறவுகள், கலை மற்றும் கலாச்சார விழுமியங்கள், உணவுப் பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் இயற்கையுடனான உறவு ஆகியவற்றில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. இந்த மாற்றங்கள் ஒருபுறம் வளர்ச்சியையும் வசதியையும் கொண்டு வந்தாலும், மறுபுறம் சூழலியல் சார்ந்த பிரச்சினைகளையும் பாரம்பரிய வாழ்க்கை முறையின் அழிவையும் ஏற்படுத்தியுள்ளன. இந்த ஆய்வுக் கட்டுரையில், நவீன தொழில்நுட்பம் மற்றும் அறிவியல் வளர்ச்சியின் விளைவாக தமிழர் இயற்கை வாழ்க்கை முறையிலும் சூழலிலும் ஏற்பட்டுள்ள மாற்றங்கள் குறித்து விரிவாக ஆராயப்படும்.

தொடக்கத்தில், தமிழர் சமூகத்தின் விவசாய முறைகளில் தொழில்நுட்பத்தின் தாக்கத்தை ஆராய்வோம். பாரம்பரியமாக, தமிழர்கள் இயற்கை உரங்களையும், பருவ காலங்களுக்கு ஏற்ற பயிர் சுழற்சி முறைகளையும் பின்பற்றி விவசாயம் செய்து வந்தனர். கால்நடைகளும் விவசாயத்தின் முக்கிய அங்கமாக விளங்கின (Pillai, 2010, ப. 45). ஆனால், பசுமைப் புரட்சிக்குப் பின்னர் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட நவீன விவசாய முறைகள், அதிக விளைச்சலை இலக்காகக் கொண்டு இரசாயன உரங்களையும், பூச்சிக்கொல்லிகளையும் பரவலாகப் பயன்படுத்தத் தொடங்கின. டிராக்டர்கள் மற்றும் அறுவடை இயந்திரங்கள் போன்ற தொழில்நுட்பங்கள் விவசாயப் பணிகளை எளிதாக்கினாலும், இது நிலத்தின் வளத்தை குறைத்ததுடன், நீர்நிலைகளையும் மாசுபடுத்தியது (Kumar & Sharma, 2015, ப. 122). மேலும், பாரம்பரிய விதைகள் புறக்கணிக்கப்பட்டு, வீரிய ஒட்டு விதைகள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதால், பல்லுயிர் பெருக்கம் குறைந்து, உணவுப் பாதுகாப்பு குறித்த அச்சம் அதிகரித்தது (Swaminathan, 2000, ப. 78).

தொடக்கத்தில், தமிழர் சமூகத்தின் விவசாய முறைகளில் தொழில்நுட்பத்தின் தாக்கத்தை ஆராய்வோம். தமிழர் சமூகம் நீண்ட நெடிய விவசாயப் பின்னணியைக் கொண்டது. ஆதிகாலம் தொட்டே, உணவு உற்பத்தியில் விவசாயம் முக்கியப் பங்கு வகித்துள்ளது. இந்த விவசாய முறைகளில், காலப்போக்கில் தொழில்நுட்பம் பல்வேறு விதமான தாக்கங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளது. அந்தத் தாக்கங்களை நாம் விரிவாக ஆராய்வது அவசியமாகிறது.

பாரம்பரியமாக, தமிழர்கள் இயற்கை உரங்களையும், பருவ காலங்களுக்கு ஏற்ற பயிர் சுழற்சி முறைகளையும் பின்பற்றி விவசாயம் செய்து வந்தனர். முற்காலத்தில், தமிழர்கள் இரசாயன உரங்களின் பயன்பாடு அறியாதவர்களாக, இயற்கையாக கிடைக்கக்கூடிய உரங்களையே தங்கள் விவசாய நிலங்களுக்குப் பயன்படுத்தினர். மாட்டுச் சாணம், மக்கிய இலை தழைகள், தொழு உரம் போன்ற இயற்கை உரங்கள் நிலத்தின் வளத்தை மேம்படுத்தவும், மண்ணை மிருதுவாக வைத்திருக்கவும் உதவின. மேலும், அவர்கள் ஒரே மாதிரியான பயிர்களை தொடர்ந்து பயிரிடாமல், பருவ காலங்களுக்கு ஏற்றவாறு வெவ்வேறு பயிர்களை சுழற்சி முறையில் பயிரிட்டனர். இதனால், மண்ணின் வளம் காக்கப்பட்டதுடன், ஒரு குறிப்பிட்ட சத்து குறைபாடு ஏற்படாமலும் தடுக்கப்பட்டது. பருவமழையின் அளவையும், காலநிலையையும் கணித்து, அதற்கு ஏற்ற பயிர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பதில் அவர்கள் மிகுந்த கவனம் செலுத்தினர்.

கால்நடைகளும் விவசாயத்தின் முக்கிய அங்கமாக விளங்கின (Pillai, 2010, ப. 45). விவசாயச் செயல்பாடுகளில் கால்நடைகளுக்கு மிக முக்கியப் பங்கு இருந்தது. மாடுகள் நிலத்தை உழுவதற்கும், வண்டிகளை இழுப்பதற்கும் பயன்படுத்தப்பட்டன. ஆடுகள் மற்றும் மாடுகள் எருவிடுவது இயற்கை உரமாக பயன்பட்டது. மேலும், கால்நடைகள் விவசாயிகளின் வாழ்க்கையோடு பின்னிப்பிணைந்திருந்தன. அவற்றின் பால் மற்றும் பிற பொருட்கள் குடும்பத் தேவைகளுக்கு உதவின. (Pillai, 2010) அவர்களின் ஆய்வில், பண்டைய விவசாய முறைகளில் கால்நடைகளின் இன்றியமையாத பங்களிப்பை ஆவணப்படுத்தியுள்ளார்.

ஆனால், பசுமைப் புரட்சிக்குப் பின்னர் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட நவீன விவசாய முறைகள், அதிக விளைச்சலை இலக்காகக் கொண்டு இரசாயன உரங்களையும், பூச்சிக்கொல்லிகளையும் பரவலாகப் பயன்படுத்தத் தொடங்கின. இருபதாம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் ஏற்பட்ட பசுமைப் புரட்சி, இந்திய விவசாயத்தில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது. உணவுப் பற்றாக்குறையை சமாளிக்கவும், விளைச்சலை அதிகரிக்கவும் நவீன தொழில்நுட்பங்கள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன. இதன் விளைவாக, இரசாயன உரங்கள் மற்றும் பூச்சிக்கொல்லிகளின் பயன்பாடு வெகுவாக அதிகரித்தது. அதிக விளைச்சல் என்ற குறுகிய கால இலக்கை மட்டுமே கருத்தில் கொண்டு, மண்ணின் நீண்ட கால ஆரோக்கியம் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் விளைவுகள் குறித்து போதுமான கவனம் செலுத்தப்படவில்லை. இந்த இரசாயனங்கள் பயிர்களுக்குத் தேவையான சத்துக்களை உடனடியாக வழங்கினாலும், நாளடைவில் மண்ணின் இயற்கையான வளத்தை அழித்துவிடும் தன்மை கொண்டவை. பூச்சிக்கொல்லிகள் தீங்கு விளைவிக்கும் பூச்சிகளை அழித்தாலும், நன்மை செய்யும் பூச்சிகளையும், பிற உயிரினங்களையும் பாதித்தது.

டிராக்டர்கள் மற்றும் அறுவடை இயந்திரங்கள் போன்ற தொழில்நுட்பங்கள் விவசாயப் பணிகளை எளிதாக்கினாலும், இது நிலத்தின் வளத்தை குறைத்ததுடன், நீர்நிலைகளையும் மாசுபடுத்தியது (Kumar & Sharma, 2015, ப. 122). விவசாயத்தில் இயந்திரங்களின் பயன்பாடு அதிகரித்தது. டிராக்டர்கள் நிலத்தை விரைவாக உழுவதற்கும், அறுவடை இயந்திரங்கள் குறுகிய காலத்தில் பயிர்களை அறுவடை செய்வதற்கும் உதவின. இதனால் விவசாயிகளின் வேலைச்சுமை குறைந்தது. இருப்பினும், இந்த இயந்திரங்கள் மண்ணின் ஆழமான அடுக்குகளை பாதித்து, மண்ணின் இறுக்கத்தை அதிகரித்தன. மேலும், இரசாயன உரங்கள் மற்றும் பூச்சிக்கொல்லிகள் மழை நீரில் அடித்துச் செல்லப்பட்டு நீர்நிலைகளில் கலந்ததால், நீர் மாசுபாடு ஏற்பட்டது. இதனால் நீர்வாழ் உயிரினங்கள் பாதிப்படைந்தன. (Kumar & Sharma, 2015) அவர்களின் ஆய்வில், நவீன விவசாய முறைகள் நீர்நிலைகளில் ஏற்படுத்திய மாசுபாட்டை சுட்டிக்காட்டுகின்றனர்.

மேலும், பாரம்பரிய விதைகள் புறக்கணிக்கப்பட்டு, வீரிய ஒட்டு விதைகள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதால், பல்லுயிர் பெருக்கம் குறைந்து, உணவுப் பாதுகாப்பு குறித்த அச்சம் அதிகரித்தது (Swaminathan, 2000, ப. 78). பாரம்பரியமாக விவசாயிகள் தங்கள் நிலங்களில் விளைந்த விதைகளையே அடுத்த தலைமுறை விவசாயத்திற்காக பாதுகாத்து வந்தனர். ஆனால், பசுமைப் புரட்சியின்போது, அதிக விளைச்சல் தரும் வீரிய ஒட்டு விதைகள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன. இந்த விதைகள் குறுகிய காலத்தில் அதிக மகசூல் தந்தாலும், அவற்றை ஒவ்வொரு முறையும் புதிதாக வாங்க வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. பாரம்பரிய விதைகள் புறக்கணிக்கப்பட்டதால், பல்வேறு வகையான பயிர் வகைகள் அழிந்து, பல்லுயிர் பெருக்கம் குறைந்தது. மேலும், ஒரு சில வீரிய ஒட்டு விதைகளை மட்டுமே சார்ந்து இருக்கும் நிலை ஏற்பட்டதால், பயிர் சேதம் ஏற்படும்போது உணவுப் பஞ்சம் ஏற்படும் அபாயம் அதிகரித்தது. (Swaminathan, 2000) அவர்கள் தனது ஆய்வில், பாரம்பரிய விதைகள் மற்றும் பல்லுயிர் பெருக்கத்தின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறார்.

சுருக்கமாகக் கூறினால், தமிழர் சமூகத்தின் விவசாயத்தில் தொழில்நுட்பத்தின் தாக்கம் இருவிதமான விளைவுகளை ஏற்படுத்தியுள்ளது. ஒருபுறம், விளைச்சல் அதிகரிப்பு மற்றும் வேலைச்சுமை குறைப்பு போன்ற நன்மைகள் ஏற்பட்டாலும், மறுபுறம், நிலத்தின் வளம் குறைதல், நீர் மாசுபாடு, பல்லுயிர் பெருக்கம் குறைதல் மற்றும் உணவுப் பாதுகாப்பு குறித்த அச்சம் போன்ற பாதகமான விளைவுகளும் ஏற்பட்டுள்ளன. எனவே, நிலையான மற்றும் சூழல் நட்பு விவசாய முறைகளை பின்பற்றுவது காலத்தின் கட்டாயமாகும்

அடுத்ததாக, தகவல் தொடர்பு தொழில்நுட்பத்தின் வளர்ச்சியினால் தமிழர் சமூக உறவுகளில் ஏற்பட்டுள்ள மாற்றங்களைக் காணலாம். முற்காலத்தில், உறவினர்கள் மற்றும் நண்பர்களுக்கிடையே நேரடியான சந்திப்புகளும், வாய்மொழி உரையாடல்களும் முக்கிய பங்கு வகித்தன. திருவிழாக்கள், பண்டிகைகள் மற்றும் பொது நிகழ்ச்சிகள் சமூக ஒற்றுமையை வளர்த்தன. ஆனால், கைபேசிகள் மற்றும் இணையத்தின் வருகை இந்த முறைகளை பெருமளவு மாற்றியுள்ளது. சமூக வலைத்தளங்கள் மற்றும் மெசஞ்சர் செயலிகள் மூலம் உடனடித் தொடர்புகள் சாத்தியமாகியுள்ளன. இது தூரத்தை குறைத்தாலும், நேரடியான மனித உறவுகளின் முக்கியத்துவத்தை குறைத்து, தனிமை உணர்வை அதிகரிக்கச் செய்துள்ளது (Castells, 2009, ப. 156). மேலும், மேற்கத்திய கலாச்சாரங்களின் தாக்கம் தொலைக்காட்சி மற்றும் இணையம் மூலம் அதிகரித்திருப்பது, பாரம்பரிய கலைகள், விளையாட்டுகள் மற்றும் பொழுதுபோக்கு அம்சங்களில் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளது (Srinivas, 2002, ப. 90).

தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியின் மற்றொரு முக்கிய விளைவு, தொழில்துறை பெருக்கம் மற்றும் நகரமயமாக்கல் ஆகும். தொழிற்சாலைகளின் பெருக்கம் வேலைவாய்ப்புகளை உருவாக்கினாலும், அதனால் ஏற்படும் சுற்றுச்சூழல் மாசுபாடு பெரும் அச்சுறுத்தலாக உருவெடுத்துள்ளது. தொழிற்சாலை கழிவுகள் நீர்நிலைகளில் கலப்பதாலும், வாகனப் புகையினாலும் காற்று மாசுபாடு அதிகரித்து, பல சுவாச நோய்களுக்கு வழிவகுத்துள்ளது (World Health Organization, 2018). நகரமயமாக்கலின் காரணமாக, விவசாய நிலங்கள் குடியிருப்பு பகுதிகளாக மாற்றப்பட்டு, காடுகள் அழிக்கப்படுவதால், இயற்கை சமநிலை பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. நீர் பற்றாக்குறை, குப்பைக் கூளப் பிரச்சினைகள் மற்றும் போக்குவரத்து நெரிசல் ஆகியவை நகர்ப்புற மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கையில் பெரும் சவால்களாக மாறியுள்ளன (Hardoy & Satterthwaite, 1989, ப. 23).

தகவல் தொடர்பு தொழில்நுட்பத்தின் சமூக உறவுகள் மீதான தாக்கம்:

தொடர்ந்து, நவீன தகவல் தொடர்பு தொழில்நுட்பத்தின் அதிவேக வளர்ச்சி, தமிழர் சமூக உறவுகளில் ஆழமான மற்றும் பரவலான மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளது. முற்காலத்தில், நெருங்கிய உறவினர்கள், நண்பர்கள் மற்றும் சமூக உறுப்பினர்களிடையே நேரடியான மற்றும் தனிப்பட்ட சந்திப்புகளும், உணர்ச்சிகள் பொதிந்த வாய்மொழி உரையாடல்களும் வலுவான சமூக பிணைப்புகளை உருவாக்க முக்கிய கருவியாக விளங்கின. கிராமியத் திருவிழாக்கள், பாரம்பரிய பண்டிகைகள் மற்றும் ஊர் கூடி நடத்தும் பொது நிகழ்ச்சிகள் போன்ற சமூக ஒன்றுகூடல்கள், பரஸ்பர புரிதலையும், கூட்டு மனப்பான்மையையும் வளர்த்து, சமூக ஒற்றுமையை வலுப்படுத்தின. வீடுகளில் உள்ள பெரியவர்கள் இளைய தலைமுறையினருக்கு கதைகள் சொல்வது, அவர்கள் அனுபவங்களைப் பகிர்வது போன்ற நேரடியான தொடர்புகள், தலைமுறைகளுக்கு இடையேயான உறவை மேம்படுத்தியதுடன், பண்பாட்டு விழுமியங்களையும் கடத்த உதவியது.

ஆனால், இருபத்தியோராம் நூற்றாண்டில் கைபேசிகள் மற்றும் அதிவேக இணையத்தின் பரவலான வருகை, இந்த நீண்டகாலமாக கடைபிடிக்கப்பட்ட சமூக தொடர்பாடல் முறைகளை தலைகீழாக மாற்றியுள்ளது. இன்று, பேஸ்புக், ட்விட்டர், இன்ஸ்டாகிராம் போன்ற சமூக வலைத்தளங்கள் மற்றும் வாட்ஸ்அப், டெலிகிராம் போன்ற உடனடி செய்தி செயலிகள் மூலம் உலகின் எந்த மூலையிலும் உள்ளவர்களுடன் சில நொடிகளில் தொடர்புகொள்ளும் வசதி சாத்தியமாகியுள்ளது. புவியியல் தூரத்தை இந்தத் தொழில்நுட்பம் சுருக்கினாலும், நேருக்கு நேர் சந்தித்து உரையாடுவதன் முக்கியத்துவத்தை குறைத்து, தனிமைப்படுத்தப்பட்ட ஒரு மெய்நிகர் உலகிற்குள் பலரைத் தள்ளியுள்ளது. உடல்மொழி, தொடுதல் மற்றும் நேரடியான உணர்வுப் பரிமாற்றம் போன்ற மனித உறவுகளின் ஆழமான அம்சங்கள் குறைந்து, மேலோட்டமான தொடர்புகள் அதிகரித்துள்ளன. இதன் விளைவாக, சமூகத்தில் தனிமை உணர்வு அதிகரித்து, மனநலப் பிரச்சினைகளுக்கும் வழிவகுக்கலாம் (Castells, 2009, ப. 156). மேலும் ஆழமாகப் பார்த்தால், மேற்கத்திய கலாச்சாரங்களின் ஆதிக்கம் தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகள், திரைப்படங்கள் மற்றும் இணைய ஊடகங்கள் மூலம் அதிகரித்திருப்பது, பாரம்பரிய தமிழர் கலைகள், நாட்டுப்புற விளையாட்டுகள் மற்றும் குடும்ப பொழுதுபோக்கு அம்சங்களில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளது. இளைஞர்கள் மத்தியில் மேற்கத்திய இசை, நடனம் மற்றும் வாழ்க்கை முறை ஆகியவற்றின் செல்வாக்கு அதிகரித்துள்ளதால், நமது பாரம்பரிய கலை வடிவங்கள் மெல்ல மெல்ல தளர்ந்து போகும் அபாயம் உள்ளது (Srinivas, 2002, ப. 90).

தொழில்துறை பெருக்கம் மற்றும் நகரமயமாக்கலின் சுற்றுச்சூழல் மற்றும் சமூக விளைவுகள்:

தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியின் மற்றொரு முக்கிய விளைவாக, பெரிய அளவிலான தொழில்துறை பெருக்கம் மற்றும் அதன் விளைவாக தீவிர நகரமயமாக்கல் ஆகியவற்றைச் சுட்டிக் காட்டலாம். புதிய தொழிற்சாலைகளின் தொடர்ச்சியான பெருக்கம், பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு உதவினாலும், ஏராளமான வேலைவாய்ப்புகளை உருவாக்கினாலும், அதனால் ஏற்படும் சுற்றுச்சூழல் மாசுபாடு மனித குலத்திற்கும், இயற்கைக்கும் பெரும் அச்சுறுத்தலாக உருவெடுத்துள்ளது. ரசாயனக் கழிவுகள் நிறைந்த தொழிற்சாலை கழிவுகள் முறையான சுத்திகரிப்பு இல்லாமல் நீர்நிலைகளில் நேரடியாக கலப்பதாலும், வாகனப் பெருக்கத்தினால் உண்டாகும் நச்சுப் புகையினாலும் காற்று மாசுபாடு அபாயகரமாக அதிகரித்து, பல விதமான சுவாச நோய்களுக்கும், ஒவ்வாமை பிரச்சினைகளுக்கும் வழிவகுத்துள்ளது (World Health Organization, 2018). மேலும், அமில மழை மற்றும் ஓசோன் படல பாதிப்பு போன்ற தீவிர சுற்றுச்சூழல் பிரச்சினைகள் இதன் விளைவாக ஏற்படுகின்றன.

நகரமயமாக்கலின் வேகமான வளர்ச்சியின் காரணமாக, விவசாய நிலங்கள் அதிகளவில் குடியிருப்பு பகுதிகளாகவும், வணிக வளாகங்களாகவும் மாற்றப்பட்டு, காடுகள் அழிக்கப்படுவதால், இயற்கையின் சமநிலை கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. வனவிலங்குகள் வாழ்விடங்களை இழந்து ஊருக்குள் புகும் நிலை ஏற்படுகிறது. நீர் பற்றாக்குறை, பெருகிவரும் குப்பைக் கூளப் பிரச்சினைகள், போக்குவரத்து நெரிசல் மற்றும் அடிப்படை கட்டமைப்பு வசதிகளின் பற்றாக்குறை ஆகியவை நகர்ப்புற மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கையில் சொல்லொணாத் துயரங்களையும், பெரும் சவால்களையும் உருவாக்கியுள்ளன (Hardoy & Satterthwaite, 1989, ப. 23). இதோடு மட்டுமல்லாமல், நகரங்களில் நெரிசலான வாழ்க்கை முறையினால் மன அழுத்தம், தூக்கமின்மை போன்ற பிரச்சனைகளும் அதிகரித்துள்ளன. சுருக்கமாகக் கூறினால், தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியின் நன்மைகளை அனுபவிக்கும் அதே வேளையில், அதன் எதிர்மறை விளைவுகளைக் குறைப்பதற்கான ஆக்கப்பூர்வமான நடவடிக்கைகளை எடுப்பது இன்றைய அவசியத் தேவையாகும்

மேலும், மருத்துவத் துறையில் ஏற்பட்டுள்ள அறிவியல் முன்னேற்றங்கள் மனிதர்களின் ஆயுளை அதிகரித்தாலும், உணவுப் பழக்கவழக்கங்களில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள் மற்றும் உடலுழைப்பு குறைந்த வாழ்க்கை முறை காரணமாக நீரிழிவு, இரத்த அழுத்தம் போன்ற வாழ்க்கை முறை நோய்கள் அதிகரித்து வருகின்றன (Misra et al., 2011, ப. 345). பாரம்பரிய மருத்துவ முறைகள் மற்றும் இயற்கை உணவுகள் புறக்கணிக்கப்பட்டு, துரித உணவுகளின் பயன்பாடு அதிகரித்திருப்பது உடல் நலத்திற்கு தீங்கு விளைவிக்கிறது.

முடிவாக, நவீன தொழில்நுட்பமும் அறிவியல் வளர்ச்சியும் தமிழர் இயற்கை வாழ்க்கை முறையிலும் சூழலிலும் ஆழமான மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளன என்பதை உணர முடிகிறது. ஒருபுறம் வசதிகளையும் வளர்ச்சியையும் கொண்டு வந்தாலும், மறுபுறம் பாரம்பரிய விழுமியங்கள், சமூக உறவுகள் மற்றும் சுற்றுச்சூழலில் எதிர்மறையான தாக்கங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளன. எனவே, தொழில்நுட்பத்தை சரியான முறையில் பயன்படுத்தி, பாரம்பரிய வாழ்க்கை முறையையும், சுற்றுச்சூழலையும் பாதுகாப்பது இன்றைய அவசியமாகும். நிலையான வளர்ச்சி மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு குறித்த விழிப்புணர்வை மக்களிடையே ஏற்படுத்துவதன் மூலம், எதிர்கால சந்ததியினருக்கு ஒரு வளமான வாழ்வை உறுதி செய்ய முடியும். பாரம்பரிய அறிவையும் நவீன தொழில்நுட்பத்தையும் ஒருங்கிணைத்து செயல்படுவதன் மூலம், தமிழர் சமூகம் தனது தனித்துவத்தை தக்கவைத்துக்கொண்டு வளர்ச்சியடைய முடியும்.

குறிப்புகள் (References):

• Castells, M. (2009). Communication Power. Oxford University Press.
• Hardoy, J. E., & Satterthwaite, D. (1989). Squatter Citizen: Life in the Urban Third World. Earthscan Publications.
• Kumar, A., & Sharma, A. K. (2015). Environmental Impacts of Modern Agriculture and Its Management Strategies. Sustainable Agriculture Reviews, 15, 81-134.
• Misra, A., Khurana, L., Vikram, N. K., Khandelwal, B., Gupta, R., Sharma, S. K., … & Guleria, R. (2011). The burden of chronic non-communicable diseases in India. The Lancet, 377(9761), 118-129.
• Pillai, V. K. (2010). India’s Socio-Economic Data. Sage Publications.
• Srinivas, T. (2002). Globalization and Culture. Sage Publications.
• Swaminathan, M. S. (2000). Genetic engineering and food security: ecological and livelihood issues. Current Science, 79(6), 769-778.
• World Health Organization. (2018). Air pollution. Retrieved from [Insert WHO Website Link Here – Since I cannot access real-time web data, provide a general format]